Anna we krwi - Kendare Blake

Tłumaczenie: Grzegorz Komerski

Tytuł oryginału: Anna dressed in blood

Seria/cykl wydawniczy: Anna tom 1

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: kwiecień 2012

„Artur bez Excaliburu, nie przestaje być Arturem.”

Zauważyłam, że w większości książek, w których głównymi bohaterami są nastolatkowi, są oni sierotami lub półsierotami. Ciekawe, prawda? Czy to specyficzny sposób pogłębienia psychiki postaci czy też widzimisie autorów. A może łatwiej przeżywać przygody bez rodziców pilnujących każdego kroku pociechy?

„Sprawiasz, że zaczynam pragnąć tego, czego nie mogę mieć.”

Książka opowiada o chłopcu o niebanalnym imieniu Tezeusz Cassio. Żyje w równie niebanalnej rodzinie - jego ojca zabiła zjawa, a matka jest białą czarownicą. Cassio przejmuję obowiązki taty i sam trudni się odsyłaniem morderczych duchów na drugą stronę. Kolejną misją jest duch, zwany Anna we Krwi. Od dawna morduje ludzi, jednak ostatnimi czasy jej aktywność wzrosła. Pewny siebie Tezeusz idzie stawić czoło Annie, ta jednak jest o wiele silniejsza od niego. Jeszcze nigdy nie spotkał tak potężnej zjawy, a co najdziwniejsze, dziewczyna go nie zabiła. Dlaczego?

„Miej nadzieje na lepsze, przygotuj się na najgorsze.”

Ta książka to powieść skierowana do młodzieży. Początkowe rozdziały wprowadzają nas w specyficzny, mroczny nastrój. Spodziewałam się takiej atmosfery utrzymującej się aż do

końca. Przeliczyłam się. Szybko okazało się, że autorka pójdzie w zupełnie inną stronę, a mianowicie miłości i paranormal romance. Odrobinę żałuję. Myślałam, że będzie to oryginalna książka z elementami horroru, a dostałam ciekawą powieść młodzieżową. Brak mi było początkowej grozy. Miast tego dostałam sporą dawkę nastoletniego, niespełnionego uczucia i zabawne, lekkie dialogi.

„- Co cię tak bawi?

(…)

- Życie po prostu – odpowiedziałem. – I śmierć.”

Postacie dość dobrze skonstruowane. Są dziećmi i jak to zwykle bywa sądzą, że mogą zbawić świat. O ile Cass ma ku temu jakieś podstawy, gdyż zabijanie duchów to jego dziedzictwo, to jego dream team, który przyczepił się do niego jest po prostu irytujący. Autorka przy tworzeniu bohaterów posłużyła się znanymi wszystkim schematami.

Główna postać oraz tytułowa Anna są mocnymi stronami tej powieści. Ten pierwszy jest dojrzewającym chłopcem, który wiele w życiu przeszedł. Autorka w rewelacyjny sposób ukazała Cassa jako nastolatka z bagażem doświadczeń. Jeszcze nie do końca dojrzały, ale już przytłoczony tym, co przeżył

„Jesteś moim zbawieniem. Sposobem na pokutę. Dzięki tobie będę mogła odkupić wszystkie moje winy.”

Język, jakim posłużyła się autorka jest młodzieżowy, jednak bez kolokwializmów. Dałoby się go nawet znieść gdyby nie to, co zrobił tłumacz (autorka?). Mianowicie, chodzi o nadużywanie słowa „iż”. Wiem, że brzmi ono arcy-mądrze. Jest super-ekstra inteligentne, a tekst natychmiast nabiera naukowego charakteru, jednak nikt mi nie wmówi, że młodzież, gdy rozmawia między sobą używa „iż”, zamiast „że”. Najgorsze jest to, że (iż) nie były to incydentalne przypadki, tylko notoryczne wstawianie tego przeintelektualizowanego słówka. Nie wiem, czy to tłumacz, czy autorka – nie obchodzi mnie to, szczerze mówiąc.

„Tylko zwykli ludzie sądzą, że nie można zabić kogoś, kto nie żyje.”

Do tej pory nie czytałam nic z duchami w roli głównej, dlatego uważam sam zamysł autorki za niekonwencjonalny.

„Wyobraźnia ma słabą pamięć i wszystko się w niej zaciera i odpływa. Oczy zapamiętują na dłużej, znacznie dłużej.”

Kończąc, uważam, że „Anna we krwi” to dobra powieść młodzieżowa. Wciągająca fabuła, przyjemnie skonstruowane postacie, znośny język. Polecam tym, którzy przymkną oko na schematyczność bohaterów i fabuły. Z chęcią zapoznam się z kontynuacją.

„Wjeżdżamy w nieruchome chmury.”

6/10