"Zapomniane" Cat Patrick

Tłumaczenie: Jan Hensel

Tytuł oryginału: Forgotten

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 12 stycznia 2012

„Zapomniane” to debiut pisarski Cat Patrick. To widać na pierwszy rzut oka, nie musiałam nawet patrzeć na jej biografię, jednak mimo laickich niewprawności książka wyszła całkiem znośnie.

„Zabawne, jak możliwości dodają skrzydeł. Zabawne jak rzeczywistość ściąga z powrotem na ziemię.”

Główna bohaterka imieniem London Lane to mogłaby być wróżka z prawdziwego zdarzenia. Za wiedzę dotyczącą przyszłości musi zapłacić ogromną cenę – w ogóle nie pamięta swojej przeszłości. O 4.33 jej pamięć resetuje się i musi ją poznawać z wcześniej zrobionych notatek. Dzięki temu oraz przy pomocy matki i przyjaciółki Jamie, dziewczynie udaje się w miarę normalnie funkcjonować. Ta względnie sielankowa sytuacja zaczyna się psuć, gdy matka zaczyna kłamać w sprawie jej dawno niewidzianego ojca, przyjaciółka wdaje się w romans z nauczycielem, a London pamięta, jakie katastrofalne skutki to przyniesie, a sama poznaje wspaniałego chłopca Luka, którego nie ma w jej przyszłości.

Po czym widać, że autorka jest dyletantką w dziedzinie pisania książek? Po koszmarnym języku! Paskudny nastoletni slang praktycznie zrównał z ziemią ciekawą historię i przyjemnie skonstruowane postacie. Przez tę książkę będę mieć uraz do końca życia do słów „matma” „histra” itp. Nienawidzę czegoś takiego w książkach.

„ Przeszłość jest dla mnie stracona, teraźniejszość to przygoda, a przyszłość – wspomnienie...”

Książkę czytało się bardzo szybko, mimo że akcja nie była zbyt dynamiczna. Składała się z kilku elementów – wątek miłosny, tajemnica z przeszłości oraz problemy życia codziennego nastolatki. Niezbyt to pomysłowe i wybitne, jednak przyznaję, że książka mnie wciągnęła i czytałam ją z przyjemnością. Wybitna to ona nie jest, poruszająca też nie, po prostu przyjemna. Naprawdę dobrze spędziłam przy niej czas.

Sama koncepcja ogromnie przypadła mi do gustu. Pomysł na niepamięć przeszłości wydaje mi się bardzo nowatorski i dotąd chyba nigdzie niewyeksploatowany. Mogę Patrick pogratulować wyobraźni i umiejętności czerpania inspiracji bezpośrednio z życia (wpadła na pomysł fabularny, podczas gdy zmęczona opieką nad małymi dziećmi zapomniała, co robiła przed chwilą) i wróżę jej świetlaną pisarską przyszłość, jeśli tylko poprawi swój warsztat. Oczywiście nie mówię o książkach wybitnych, tylko o zwykłych powieściach trafiających do mas.

Książka według mnie nie jest zakończona. Autorka nie planuje pisać kontynuacji, co w mojej ocenie jest błędem, ponieważ nic nie zostało wyjaśnione. Pytanie, które postawiliśmy sobie na pierwszych stronach powieści, wciąż są bez odpowiedzi. Dlaczego London traci pamięć? Czy ten defekt, kiedyś zniknie? Dlaczego widzi przyszłość, jak to w ogóle jest możliwe? Myślę, że to są kluczowe pytania dla całej książki, a pisarka pozostawiła je beztrosko bez odpowiedzi, a mnie zapewniła nieprzespane noce, podczas których będę głowiła się nad tymi pytaniami. Jeszcze gorzej, jeśli autorka sama nie zna wyjaśnień owych kwestii i pozostawiła je niewyjaśnionymi, ponieważ nie miała pomysłu…

Jednak mam dziś dobry dzień i pragnę wierzyć, że to nie jej brak inwencji jest tu winowajcą.

Jest jeden ogromny plus tej powieści – główna bohaterka. Nie myślałam, że kiedyś nadejdzie taki dzień, ale oto wiekopomna chwila – polubiłam nastoletnią bohaterkę! London jest dość inteligentna jak na nastolatkę, ale ma pewną cudowną cechę, która czyni ją wyjątkową. Ma dystans do siebie i potrafi swoje potknięcia autoironicznie podsumować.

Pozostałe postacie także dość dobrze wykreowane, szczególnie te damskie. Jamie, matka London, jest wspaniałym tłem dla głównej bohaterki. Ma wystarczająco charakteru by zapaść w pamięć, ale nie na tyle, by przyćmić London. Jedynym straconym potencjałem męskim tej książki jest adorator naszej nastoletniej bohaterki, czyli Luke. Owy chłopiec nie został w ogóle wykreowany oprócz tego, że jest super. Nie ma to jak dogłębna analiza portretu psychologicznego postaci…

Jeśli ktoś poszukuje lekkiej książki o nastoletnich rozterkach nastoletniej dość inteligentnej bohaterki to polecam. Jednak mnie ta książka nie oszołomiła i nie wstrząsnęła moim światem.