"Justyna Kowalczyk. Królowa Śniegu"

Wydawnictwo: Otwarte

Data wydania: 4 lutego 2014

Liczba stron: 264

Justyna Kowalczyk prędko stała się narodowym skarbem, niczym niegdyś Adam Małysz. To góralka, która jako druga kobieta w historii biegów narciarskich, zdobyła puchar świata trzy razy z rzędu. Fani cenią ją za bezkompromisowość i za cięty język. Na każdą przeciwność losu reaguje swoim słynnym, szerokim uśmiechem. Nie trzeba być fanem sportów zimowych, by znać i lubić Królową Śniegu.

Bogdan Chruścicki to dla osoby w moim wieku, człowiek odwieczny. Od zawsze komentuje on zawody sportowe w Polskim Radiu. Karierę dziennikarską rozpoczął w Polskiej Agencji Prasowej. Od pierwszej linijki publikacji słychać, że jest ogromnym fanem.

Justyna Kowalczyk urodziła się w  19 stycznia 1983 rok w Limanowej. Doskonale się uczyła, została laureatką w olimpiadzie polonistycznej. Rodzice pragnęli, by została prawnikiem, ale Królowa Śniegu miała własny plan na życie. Jej los jako narciarki biegowej przypieczętowało spotkanie Alexandra Wierietielnego.

Muszę przyznać, że Pan Chruścicki to człowiek z pasją i słychać to w każdym słowie. Z wielką radością i ze znawstwem opowiada nie tylko o losach Justyny Kowalczyk, ale i o historii igrzysk olimpijskich i o rozwoju narciarstwa biegowego w  Polsce. Szkicując tło historyczne, jednocześnie najwięcej uwagi poświęca najwięcej uwagi multimedalistce – jej drodze do miejsca w którym znajduje się aktualnie.

                                                                                          

Ta publikacja wydawała się mi niezwykle osobista i jest swoistym hołdem złożonym Królowej Śniegu. To cudowne spojrzeć na nią z tej nowej perspektywy, choćby i była nieobiektywna, to jednak ja osobiście poczułam ten czysty zachwyt nad osiągnięciami Kowalczyk. Nie śledząc uważnie kariery Justyny, większość informacji kojarzyłam z programów informacyjnych, a także z profilu na facebooku, gdzie utrzymuje ona stały kontakt z fanami.

Styl tekstu jest typowo pamiętnikarski. Ma swój urok, szczególnie dla fanów sportu, ponieważ czuje się jakby Pan Bogdan Chruścicki lekko rozmawiał z czytelnikiem w karczmie nad kuflem ulubionego piwa. Autor książki opisując dane wydarzenia, wyciąga z nich wnioski, ale też opisuje swoje emocje związane z danym zachowaniem Góralki. Z drugiej strony mam dojmujące wrażenie „chwilowości” tej książki. Ta publikacja nie jest przekrojową biografią, tylko chwilowym ekwiwalentem na ten moment, gdy podniecenie Igrzyskami w Soczi sięga zenitu, a popyt na tego typu książkę niebywale wzrośnie. Liczę, że kiedyś powstanie świetna biografia, która przedstawi obszernie życie Justyny Kowalczyk. „Justyna Kowalczyk. Królowa Śniegu” wydawała mi się bardziej  blogowym pamiętnikiem, bądź też lekkim programem publicystycznym, w którym Bogdan Chruścicki podzielił się swoimi luźnymi spostrzeżeniami.

Wiernym fanom Justyny Kowalczyk spodobają się z pewnością zestawienia z osiągnięciami na różnych zawodach. Kobieta wzbudziła we mnie podziw, gdy spojrzałam na jej wyniki i stopniowe wspinanie się po Pucharu Świat. W roku 2001 zajęła miejsce 103, w 2002-2003 – 88, a już w 2007 stanęła na podium.

„Justyna Kowalczyk. Królowa śniegu” została przepięknie wydana. W twardej okładce ukryte zostały piękne zdjęcia, fascynujące wykresy i mapki, a także tabele. Jeśli chodzi o zdjęcia to przedstawione zostało na nich całe życie Góralki – począwszy od zdjęć Kasiny Wielkiej, poprzez fotografie z jej Komunii Świętej, aż po zdjęcia Justyny Kowalczyk na podium. 

Polecam fanom Justyny Kowalczyk. Osobiście uważam, że publikacja ta idealnie nadaję się na prezent, gdyż według mnie ma więcej wartości jako cacko, aniżeli książka o wartości merytorycznej.

7/10