sobota, 17 listopada 2012

"Pokręcone losy Klary" Izabella Frączyk


Data wydania: grudzień 2010
Liczba stron: 240

Nie stronię właściwie od żadnego rodzaju literatury. Jestem skłonna przeczytać książkę każdego gatunku. Jestem idealistką. Uważam, że dowolną gatunkowo powieść można napisać dobrze i nawet, jeśli ów książka nie będzie wartościowa pod względem merytorycznym, to będzie na tyle przyzwoicie napisana, że miło spędzę przy niej czas, nie wyłapując nieustannie błędów, potknięć i niedorobień. Dlatego też, bez zbytnich uprzedzeń sięgnęłam po „Pokręcone losy Klary”. Kierowałam się zasadą – nie zawsze musi być mądrze i intelektualnie. Czasem wystarczy, by było przyjemnie.

Jak wskazuje tytuł Izabella Frączyk zapozna nas z pokręconymi losami Klary. Jest ona typowym produktem XXI wieku. Piękna, młoda, wykształcona, zapracowana, w związku bez przyszłości. I w pewnym momencie traci dosłownie wszystko – narzeczony ją zdradza, traci pracę, pieniądze się kończą, samochód się psuje i nie ma gdzie mieszkać. Co ma zrobić kobieta, gdy świat wali jej się na głowę?

Ta książka jest wyjątkowo durna. Głupia. Pytka. Fabuła jest do bólu sztampowa. Czytałam wręcz z przymusu. Chociaż wcale nie musiałam czytać, wszystko było tak oczywiste. Książka była tak przewidywalna, że aż mi smutno. Autorka posłużyła się znanym schematem zmiany całego dotychczasowego życia. Jak podejrzewam humor zawarty w książce miał ją odróżniać od setek innych tego typu tworów. Szkoda tylko, że żarty zawarte w powieści są kompromitujące Autorkę. Żeby były tylko nieśmieszne! Po prostu były głupie, tępe. To poczucie humoru, którym miała Autorka mnie uwieść bazowało na najniższych i najbliższych dna szczeblach komizmu. Ja osobiście tylko krzywiłam się z zażenowania, gdy Pani Frączyk serwowała nam swoje żarty przyrządzone a’la Klara.

Niby działo się bardzo wiele. Niby główna bohaterka prowadzi życie pełne zawirowań, ale ta książka naprawdę była nużąca. Albo wydarzenia były nudnawe, albo tak absurdalne, że aż mi się żal Autorki zrobiło. Z niczego starała się zrobić coś. Za dużo wszystkiego. Biegunka pomysłów, a akcja i tak stoi w miejscu.
Podejrzewałam, że ta Pani ma lat –naście. Byłam w ciężkim szoku, że Autorka jest osobą dorosłą. Jej wypociny na to nie wskazują.

Styl tekstu woła o pomstę do nieba. Ja wciąż nie mogę uwierzyć, że osoby posługujące się takim językiem biorą się za pisanie. Po pierwsze jest on niewyrobiony. Na pierwszy rzut oka widać, że to debiut literacki. Niektóre sformułowania są błędnie użyte, a całość tekstu jest bardzo sztuczna. Autorka nie posiada tzw.: lekkości pióra. Tekst jest niesamowicie toporny. Co gorsza Pani Frączyk pisze językiem obfitującym w kolokwializmy. Książka to literatura. Od słowa literatura pochodzi wyrażenie „język literacki”, jakby któryś Autor zapomniał. Jakby kolokwializmów było nam mało, to możemy radować oczy jeszcze dzikszymi tworami typu „plizzz” – cokolwiek to znaczy. Podejrzewam, że to jest jakiś neologizm… W każdym bądź razie, w języku, jakim posługuje się Autorka nie ma ani piękna, ani kunsztu.

Główna bohaterka to idiotka, która ma zaskarbić sobie naszą przychylność poczuciem humoru. Jak niski poziom prezentują jej żarty, napisałam wcześniej.

Nieśmieszna, przewidywalna, nudna, ciężkostrawna. Autorka próbowała nadać jej lekkości żartami, nad poziomem, których trzeba zapłakać. Ta książka jest płytka, a warsztat pisarski Izabelli Frączyk... Nie. Stop. Coś takiego jak warsztat pisarski Izabelli Frączyk nie istnieje.
1/10

Za książkę dziękuję:

43 komentarze:

  1. Polać setkę Scarlett!

    OdpowiedzUsuń
  2. Odpuszczę sobie tę książkę, widać nie jest warta przeczytania. Tyle dzieł czeka, że nie będę tracić czasu :)
    Zaprosiłam Cię do zabawy, szczegóły na blogu :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kiedyś o niej głośno było. Raczej po nią nie sięgnę

    OdpowiedzUsuń
  4. cóż, po takiej recenzji trudno żebym po nią sięgnęła ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Miażdąca recenzja. Też nie stronię od żadnego typu literatury, staram się sięgać po różne gatunki i przekonać się na własnej skórze, czy mi odpowiada. Jednak za tą książkę nie będę się rozglądać. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Książkę dosłownie zrównałaś z ziemią. Więcej - wdeptałaś głębiej i upewniłaś się, że już nigdy nie powstanie z martwych... mimo że podobnie jak ty potrafię przeczytać niemal wszystko, ufam ci i odpuszczam "Pokręcone losy Klary" :)

    OdpowiedzUsuń
  7. O książce nigdy nie słyszałam, a po Twojej recenzji widzę, że nie warto tracić na nią czasu. Na pewno NIE przeczytam...

    OdpowiedzUsuń
  8. Przykro mi to stwierdzać, ale to, że ktoś pisze takie powieści to jedno, natomiast to, kto zdecyduje się wypuścić na rynek podobnego gniota to już zupełnie inna sprawa. Niestety trzeba też poznać co to jest "zła literatura", żeby móc docenić "dobrą literaturę" :)

    OdpowiedzUsuń
  9. OMG!!! Będę omijać książkę szerokim łukiem :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Książka zdecydowanie nie dla mnie, będę się od niej trzymać na odległość kilometra (jak nie więcej). Szkoda tracić czasu na tak płytkie powieści.

    OdpowiedzUsuń
  11. Ta książka to chyba została wydana własnym sumptem czyli przez autorkę, więc wydawnictwa nie można obwiniać :)

    OdpowiedzUsuń
  12. O matko, pojechałaś xD Ale bardzo dobrze, bo po książkę na bank nie sięgnę :)

    OdpowiedzUsuń
  13. O, a ja myślałam że jest warta przeczytania, ale chyba sobie daruję.

    OdpowiedzUsuń
  14. Ależ ja lubię recenzje gniotów!

    OdpowiedzUsuń
  15. Miło czasem przeczytać recenzję złej książki ;D

    OdpowiedzUsuń
  16. Taka słaba nota mówi sama za siebie. Zresztą podparłaś ją solidnymi argumentami, więc będę omijać tą książkę z daleka.

    OdpowiedzUsuń
  17. Patrząc już na samą okładkę skojarzyło mi się z jakąż słodką opowieścią o nastolatce, pisaną przez nastolatkę. Dużo się nie pomyliłam, choć postanowiłam sobie, że nie będę oceniać po okładkach. Co tam robi kogut?
    Będę ją omijać. :)

    OdpowiedzUsuń
  18. O morę, muszę tę książkę przeczytać ;)

    Ciut poważniej, ręce opadają na takie pozycje, ale co zrobić... Czasami zastanawiam się czym kieruje się wydawnictwo wybierając takie coś do druku, ale to ich już sprawa.

    Podobnie jak Ty, zawsze daję szanse książkom, i nie ograniczam się do konkretnego gatunku, w końcu zawsze można odkryć coś innego, co może zrobi dobrze naszej łakomej duszy :)Jednak chyba czasami nie warto, bo tego typu próby poszukiwania literackiego ideału, mogą być bardzo bolesne.

    OdpowiedzUsuń
  19. Niee, mówię jej zdecydowane nie, już kiedyś o niej słyszałam i obiecałam sobie, że nie sięgnę i kropka!

    OdpowiedzUsuń
  20. Bleh, okropna książka...
    Dziękujemy za szczerość i bezpośredniość!

    OdpowiedzUsuń
  21. Jeśli będę miała okazję to przeczytam. Mam ostatnio parcie na polskich twórców.

    OdpowiedzUsuń
  22. A zastanawiałam się czy nie pobrać na fincie. Dobrze, że sobie odpuściłam.

    OdpowiedzUsuń
  23. To chyba sobie samobója strzeliłam tą recenzją, bo miałaś tę książkę pobrać ode mnie :-P

    OdpowiedzUsuń
  24. Oj zdecydowanie będę się trzymać z dala od tej książki :)
    Dziękuję za odwiedziny na blogu. Co do Twojego komentarza na moim blogu, to zależy od gustu, mi akurat seria o Sookie przypadła do gustu :)
    Pozdrawiam :D

    OdpowiedzUsuń
  25. Uuu niezła recenzja. W taki czas zastanawiam się jak mogli wydać taką książkę, a tyle fajnych książek zapewne nie wydadzą.

    OdpowiedzUsuń
  26. Jaka bezwzględna recenzja! Brawo :)

    OdpowiedzUsuń
  27. A ostatnio czytałam w internecie artykuł jak to w dzisiejszych czasach ciężko jest wydać książkę i jaką to surową selekcję prowadzą wydawnictwa przy promowaniu debiutów. Widocznie nie jest aż tak źle skoro na światło dzienne wychodzą takie gnioty.
    Będę omijać szerokim łukiem.

    OdpowiedzUsuń
  28. Kiedyś już gdzieś na nią trafiłam i już wtedy mnie jakoś nie przekonywała. Widzę, że dobrze zrobiłam omijając ją szerokim łukiem ;)

    OdpowiedzUsuń
  29. Ohoho... no to już wiem, że czegoś tym razem nie przeczytam. Nie słyszałam wcześniej o tej książce, ale wierzę Ci na słowo - i nie będę po nią sięgała, skoro nie warto.

    OdpowiedzUsuń
  30. Na szczęście rzadko natrafiam na książki, których autorzy najwyraźniej spali na lekcjach języka polskiego, ale gdy już tak się dzieje, denerwuje mnie to, że podobne publikacje w ogóle przechodzą cały proces od szuflady na półkę w księgarni podczas gdy o niektórych rewelacyjnych tekstach pewnie nie usłyszymy...

    OdpowiedzUsuń
  31. Ta książka - nie dla mnie ...

    OdpowiedzUsuń
  32. Heh a poważnie się zastanawiałam czy się po nią nie zgłosić, gdy była dostępna na kanapie. Myślałam że będzie lekko i miło a tu taka niespodzianka...

    OdpowiedzUsuń
  33. No to sobie podziękuje i po książkę nie sięgnę :D Dzięki za ostrzeżenie ;P

    OdpowiedzUsuń
  34. Pokręcone losy Klasy w równie pokręconej książce , ostrzeżenie traktuję poważnie i trzymam się od niej z daleka :)

    OdpowiedzUsuń
  35. Zabawne jest to, że o wytykaniu błędów pisze osoba, która w swojej recenzji też ich kilka popełnia :) Dla przykładu podam dwa, ale jakże rzucające się w oczy: "ów książka" (oczywiście powinno być "owa", ten zaimek normalnie odmienia się przez przypadki) i "w każdym bądź razie" (albo bądź co bądź, albo w każdym razie).
    Recenzentka pisze, że żarty były głupie i tępe. A ja się pytam, dlaczego? Nie znalazłam żadnego argumentu dla potwierdzenia tych słów. Wynika z tego, że to po prostu odczucie recenzentki, a przecież poczucie humoru każdy ma inne...
    Recenzentka porusza tez kwestię języka i zarzuca pani Frączyk używanie kolokwializmów. Przypuszczam zatem, że recenzentka nie słyszała o czymś takim jak stylizacja. Jeśli akcja powieści toczy się współcześnie, to raczej oczywiste jest, że język powinien naśladować rzeczywistość. A przecież na co dzień używamy właśnie kolokwializmów.
    Nie bronię oczywiście tej powieści, bo jej nie przeczytałam. Ale z chęcią to zrobię, żeby skonfrontować wrażenia recenzentki z własnymi. W moim przypadku recenzja odniosła efekt odwrotny od zamierzonego :)
    Pozdrawiam serdecznie,
    Natalia

    OdpowiedzUsuń
  36. Do pierwszego anonimowego: Autor z wielkiej litery zapisuję z szacunku do jej osoby, gdyż pomimo tego, że napisała słabą powieść szacunek do niej jako człowieka jej się należy.
    Co do drugiego anonimowego: ja również piszę współcześnie a dlatego też mam prawo używać kolokwializmów i skąd wiesz, że moja wymowa nie jest stylizowana na język potoczny? To słaba obrona, lecz także w przypadku tej książki.
    I wynika z Twojego komentarza, iż używasz kolokwializmów. Ja nie. Nie uznaję ich w mowie żadnej. Są dla mnie bezcelowym kalaniem języka.
    Odnosząc się zaś do poczucia humoru to zadam pytanie (zapewne retoryczne, jak to zwykle bywa w przypadku anonimowych krytykantów), czyje odczucia humoru mam opisywać, jeśli nie swoje?

    OdpowiedzUsuń
  37. Droga Scarlett,
    oczywiście, że używam kolokwializmów. A wszystko dlatego, że język żyje i ewoluuje. Większym kalaniem języka jest popełnianie błędów, których u Ciebie nie brakuje. Hiperpoprawność zresztą też uchodzi za błąd. Ale przecież nie piszę tutaj, żeby się licytować, kto bardziej niszczy nasz piękny język. Musisz mu wierzyć na słowo, że nasza polska mowa jest dla mnie ogromnie ważna i okazuję jej sporo szacunku. A przy okazji kolokwializmów - słowo "tępe" również nim jest, dlatego uważam, że trochę sobie przeczysz.
    Wtrącę jeszcze, że zapisywanie słowa "autor" w tym przypadku wielką literą (właśnie, wielką literą, a nie - z wielkiej. To rusycyzm, a zatem kalanie języka niepotrzebnymi obcymi wpływami) jest błędem. Wielkich liter jako wyrazu szacunku używa się, pisząc bezpośrednio do kogoś, tak jak ja teraz piszę do Ciebie (a nie do ciebie, bo choć Cię nie znam, to uważam, że również zasługujesz na szacunek).
    Zgadzam się, że powinnaś opisywać swoje odczucia, chciałam tylko podkreślić, że nie podałaś żadnego argumentu na potwierdzenie swojej tezy. Tylko o to mi chodziło.
    A z kolei odnośnie anonimowości - niekoniecznie chcę, żeby każdy w internecie znał mnie z imienia i nazwiska, wiedział, czym się zajmuję i tak dalej. Mam prawo do ochrony swojej prywatności i z niego korzystam, podpisując się jedynie imieniem. To też możesz traktować jako przejaw szacunku. I w przeciwieństwie do wielu anonimowych krzykaczy, mnie naprawdę zainteresowała Twoja opinia, dlatego tu wracam, żeby przeczytać Twoją odpowiedź na moje uwagi.
    Pozdrawiam równie serdecznie jak poprzednio,
    Natalia

    OdpowiedzUsuń
  38. Widzę, że poprzez podpisanie się okazujesz mi szacunek, dlatego też nie skasowałam Twojej opinii, ponieważ zastosowałaś się do mojej prośby podpisywania się.
    Zgadzam się, że nie jestem zawsze poprawna i możesz być pewna, że błędów się wstydzę. I co do Autora to nie zgadzam się po pierwsze taka jest moja maniera, a po drugie dla mnie Autor jest prawie imieniem, czymś z czym można identyfikować się niemal imiennie. Pisarz, twórca, bez różnicy.
    Moja dygresja na temat anonimowości bynajmniej nie uderzała bezpośrednio w Ciebie, tylko do ogólnej tendencji.
    Kot zaś będzie chciał sprawdzić jak brzmią zaprezentowane w tej książce żarty i poczytać urzekające twory typu "plizz" to proszę bardzo. Mogłabyś jeszcze wyjaśnić mi zdanie " W moim przypadku recenzja odniosła efekt odwrotny od zamierzonego" bo nie wiem, co miała na celu moja recenzja, prócz tego że wyraża moje zdanie. Widocznie, wiesz lepiej - oświeć mnie :-)

    OdpowiedzUsuń
  39. Droga Scarlett,
    to, że coś jest Twoją manierą, nie sprawia, że przez to staje się poprawne. Zapisywanie słowa "autor" wielką listerą i tak jest błędem.
    A Twoja recenzja nie miała na celu zniechęcenie czytelnika do tej książki? Wydaje mi się, że taki właśnie jest cel recenzji: zachęcić bądź zniechęcić do opisywanego dzieła. Ale mogę się mylić, nikt nie jest doskonały ;)
    Pozdrawiam,
    Natalia

    OdpowiedzUsuń
  40. Myślę, że konkluzją z naszego dialogu może być to, iż nikt nie jest doskonały.
    Maniera jest moja - po pierwsze nikt nie musi tego czytać. Za czytanie mojego pisania nikt nie płaci. Po drugie, gdzie wyczytałaś, że moje teksty są recenzjami? Na całym moim blogu nie ma takiego stwierdzenia, ponieważ nie są nimi. Więc wychodzisz z błędnego założenia.
    Po trzecie, dlaczego to, że używasz angielskiej interpunkcji jest poprawne, a rusycyzmy już nie? Po co kalać piękną polską mowę i interpunkcję angielskim sposobem zapisu?

    OdpowiedzUsuń

Bardzo dziękuję za każdy komentarz! Jestem ogromnie wdzięczna w uczestniczeniu w życiu mojego bloga.
Komentarze anonimowe będą kasowane (proszę o przedstawianie się).