„Więź” Lynne McTaggart

Data wydania: maj 2013

Liczba stron: 384

Człowiek to istotna gwiezdna. Dosłownie. Zbudowani jesteśmy z pierwiastków powstałych w gwiazdach. Jak przekonują naukowcy to świadczy tylko o tym, że nie jesteśmy oderwanymi od wszechświata istotami tylko częścią większej całości. Lynne McTaggart wysnuła z tego teorię, że wszystko, bezwzględnie wszystko, jest połączone. Ludzie, rośliny, zwierzęta, planety, wszystko oddziałuje na siebie wzajemnie. Trzepot skrzydeł motyla w Azji może wywołać huragan w Ameryce. Ponadto pisarka przekonuje, że są pewne uniwersalne uczucia i pragnienia dla człowieka na każdej szerokości geograficznej. Dowolna istota ludzka pragnie akceptacji i życia w grupie. Tylko tyle i aż tyle.

„Chorobą naszych czasów jest dla mnie ta cholerna rzecz, że wszystko staje się coraz mniejsze i coraz mniej ważne.” Norman Mailer „Nadzy i martwi”

McTaggart to wizjonerka – kobieta z ideą i całkowicie jej poświęcona. Trzeba ją uszanować choćby za tę pasję, z jaką opowiada o lepszym świecie, który wspólnymi siłami możemy zbudować. Świat dobry, partnerski, pozytywny, z ludźmi, którzy śpieszą sobie z pomocą. Taka utopijna wizja. Piękny świat, ale obawiam się, że skończy się tak jak zawsze. Zupełnym wypaczeniem pierwotnej wizji. Hłasko mówił, że Słabością każdej mądrej idei jest to, że starają się realizować ją głupcy.

„Wznosząc mur, stałabym się przynajmniej dowiedzieć, co  nim odgradzam, a co od siebie odgradzam.” Robert Frost „Naprawianie muru”

Autorka „Więzi” posługuje się mocno naukowym językiem, co może być problemem. Jednak innego sposobu nie było, gdyż książka ta została napisana na podstawie szczegółowych badań z zakresu fizyki kwantowej, genetyki, biologii ewolucyjnej, neurobiologii, astronomii, socjologii, psychologii i innych. Publikacja porusza naprawdę wiele zagadnień i ukazuje czytelnikowi tytułową więź między wszystkim, co istnieje z każdej możliwej strony. Nie można książce zarzucić, że jest niemerytoryczna. „Więź” to efekt dokładnych badań.

„Muzyka to przestrzeń pomiędzy nutami” Claude Debussy

To ciekawa książka, która daje nowe spojrzenie na niektóre sprawy. Póki co jestem trochę zbyt sceptyczna i zbyt mocno cenię indywidualizm, by móc bezgranicznie zachwycić się idylliczną wizją Pani McTaggart.