Kres królów - Philip Gooden

Królową Elżbietę, we współczesnych powieściach historycznych, opisuje się jako jedną z potężniejszych władczyń. Silną, niezależną, wielką po prostu. Ale wielcy ludzie też spadają z piedestałów. A nawet zwyczajnie się starzeją, a wraz z młodością ich wielkość odchodzi. Taką spadającą gwiazdę zaprezentował Philip Gooden.

Philip Gooden to były nauczyciel, mieszkający obecnie w Bath. Jest autorem cyklu książek o Nicku Revillu, powieści historycznych, których akcja toczy się w Londynie za Elżbiety I i Jakuba I w latach działalności szekspirowskiego teatru Globe.

Może część z czytających pamięta panikę na początku 2000 roku. Świat miał się skończyć i o wiele więcej osób wierzyło w to bardziej niż w rok 2012. O dziwo, jak się dowiedziałam, strach przed pełnymi datami to nie wymysł współczesności. Takie terminy napawały ludzi zabobonnym strachem. Tak też było za panowania Elżbiety I. Poddani spodziewali się końca świata albo pewnej epoko. Ci, pozbawieni katastroficznych wizji, sądzili, że coś się gwałtowanie zmieni. Zapowiadał to także coraz bardziej sędziwy wiek królowej Anglii. Pikanterii w walce o tron dodaje fakt, że Elżbieta nie ma potomków. Wszystko wskazuje na to, że imperium, które stworzyła zachwieje się w posadach.

Główny bohater Nick Revill to aktor. Aktualnie gra w sztuce Shakespeare'a „Ryszard II”. Odzwierciedla ona obawy społeczeństw w tamtym okresie. Przez to Nick zostaje porwany, a raczej „porwany” przez osoby, które interesują się śmiercią królowej... Za sprawą tego protagonista zostaje wciągnięty w wir dworskich intryg.

Książka pozbawiona jest archaizacji języka. Styl tekstu jest współczesny i nie ma co tu kryć, nie przenosi w przeszłość. Za to główny bohater relacjonuje zdarzenia z lekkością i swadą. Nie wszystkie jego żarty i uwagi mnie bawiły, ale doceniam animusz tej postaci. Nie wczułam się w historię tak jak powinnam. Jednakże sama w sobie historia opowiedziana na kartach tej powieści jest interesująca i wciągająca. Oceniam ją jak najbardziej pozytywnie. Czytadło, pewnie wielu spodoba się ciekawe połączenie polityki z teatrem.

5/10