"Grzeszna namiętność" Cecilia Grant

Wielokrotnie powtarzałam, że uwielbiam romanse historyczne, ale wiadomo romans to gatunek kloakowy. Czy ktoś umie, czy też nie romans da radę napisać. I właśnie z takim żałosnym tworem będziemy mieć teraz do czynienia.

„Żadne pożądanie nie dostarczało większej przyjemności niż to, które zostało wzbudzone, gdy pojawił się szacunek.”

Książka opowiada o Marcie Russel, która zostaje wdową. Rodzina jej męża chce pozbawić ją majątku. Co innego gdyby była ciąży. Kobieta niestety w ciąży nie jest, ale to można szybko zmienić. Do roli reproduktora wybiera syna baroneta pana Mirkwooda. Narozrabiał on niejedno w Londynie i został wysłany na wieś w celu ostudzenia jego gorącego temperamentu. Marta pragnie by ich relacje były czysto zawodowe, mężczyzna ma inne plany…

Fabuła mogłaby być interesująca, jednak autorka chciała koniecznie napisać powieść na 400 stron. I tym sposobem stworzyła ciągnącą się jak flaki z olejem książkę. Pani Cecilia opisywała zupełnie nieistotne szczegóły i dokładała dziwne wątki. Powieść czytało się szybko, przyznają, ale była zwyczajnie nudna. Nawet w najmniejszym stopniu mnie nie porwała.

Chyba jedynym pozytywem jest kreacja postaci. Wszystkie mają określone charaktery i zachowują się zgodnie z nimi. Przy tym są jednowymiarowe i dosyć sztampowymi kreacjami. Mimo wszystko to i tak dobrze, że bohaterzy mają jakiekolwiek charaktery. Główna bohaterka jest ogromnie irytująca. Pozbawiona jest wszelkiej finezji i taktu. Potrafi tylko wszystkich wkoło pouczać i strofować. Niewątpliwie ma dobre serce, jednak nikt nie lubi być uszczęśliwiany na siłę.

Nie oczekujmy po tej książce zbyt wiele tytułowej grzeszności. Prócz grzechu cudzołóstwa Marta jest wzorem cnót i zalet. Aż się niedobrze robi jak po raz wtóry powtarza, co ktoś powinien robić, jak należy postępować… Pani Russel jest sztywna jak kij od szczotki.

Jeśli już jesteśmy przy tytule to namiętności też w tej książce nie ma. Jak Marta postanowiła tak też zrobiła. Zbliżenia z jej kochankiem były kliniczne, bezosobowe, puste i pozbawione uczucia i namiętności. Autorka opisywała sceny łóżkowe dokładnie, dlatego ze szczegółami dowiadywałam się, że Marta leżała jak kłoda, nie reagując na zabiegi Mirkwooda. Nie jest to zbyt namiętne. Dla mnie cała erotyka książki była wybitnie odstręczająca.

Język był słaby. Wiadomo, nie oczekiwałam stylizacji po romansie. Aż takich wymagań nie mam. Po prostu był trochę infantylny i niedorobiony.

No cóż. Nie polecam. Jest wiele lepszych romansów. Ten jest do bólu przeciętny, a nawet chwila odprężenia nie jest warta tak ekstremalnego odmóżdżenia.

Okładka jest prześliczna. Nie przepadam za kolorem zielonym, ale ten butelkowy odcień jest pieszczotą dla oka.

2/10